مژده ای دل که مسیها نفسی می آید     که ز انفاس خوشش بوی کسی می آید

از غم هجر مکن ناله وفریاد که دوش       زده ام فالی و فریاد رسی می آید

زآتش وادی ایمن نه منم خرم وبس          موسی انجا به امید قبسی می آید

هیچکس نیست که در کوی تواش کاری نیست

                                                  هر کس  انجا  به طریق هوسی می آید

جرعه ای ده که ز میخانهء ارباب کرم        هر حریفی زپی ملتمسی می آید

دوست را گر سر پرسیدن بیمار غم است     گو:بران خوش که که هنوزش نفسی می آید

خبر بلبل این باغ بپرسید که من             ناله ای می شنوم کز قفسی می آید

                            یار  دارد   سر   آزاردن   حافظ یارا

                           شاهبازی به شکار مگسی می آید