سلام آبجي...
انتظار قصه ي تكرار تپيدن قلب هاست ... قصه ي تكرار اميد ، اميد آمدن آن يار سفر كرده ... انتظار قصه ي يك عشق است، يك عشق ديرين ... عشقي كه با تولدمان، تولد يافت و با زيستنمان زيست ، اما هرگز دوست ندارم كه با مردنم بميرد ... قصه ي اين عشق حكايت از هويت ما دارد ...
غروب هاي جمعه كه مي گويند وقت ملاقات تمام است ، باشد جمعه اي ديگر ، بغض ها ديگر امانم نمي دهد . قلبم را تپيدن نمي خواهد ...
شريان حياتم را اميد جاريست، اميد به اينكه او مي آيد ... نه شايد ... قطعا مي آيد...
جمعه ها با ندبه ي عشق خانه تكاني مي كنيم و كلبه ي ديدگان را آب و جارو مي كنيم تا قدم نهد بر اين آشيانه ي حقارتمان ... باشد كه حضورش را هزاران هزار بار نشان فخر كنيم بر در كلبه ي دلمان ...

او مي آيد ... او، حتما مي آيد...

صفاي قلمتان ... ياحق!